Het beloofde land; De geboorte van een nieuwe ministry.
In februari 2011 vroeg de veldleider van OMF Taiwan Phil me: “Tera, heb je er ooit aan gedacht om een zelfde soort ministry voor de werkers in de prostitutie op te zetten, zoals de Pareltuin, in een andere stad?”
Mijn eerste reactie was: ‘Nee!’ Er zijn nog zoveel vrouwen in Wanhua die we niet bereikt hebben. ‘Maar de uitdaging van de vraag kwam steeds weer bij me terug.’ God herinnerde me aan Djilong, een havenstad dichtbij Taipei. Een aantal jaar geleden had iemand me erop gewezen dat Djilong een soortgelijk gebied had waar vrouwen werken in de prostitutie. De kerk was geïnteresseerd om iets voor hen te doen, maar wist niet hoe.
In januari 2012 ging ik naar Djilong om eens in het gebied te kijken. Ik maakte kennis met een lokale predikant, die werkte in een kerk aan de rand van deze rosse buurt. Ik voelde me als een van de spionnen zoals in het verhaal van Jozua, maar zodra ik het gebied zag, voelde ik een drukkende last. We baden dat God ons twee lokale vrijwilligers wilde geven om het straatwerk op te starten, door de vrouwen te gaan bezoeken en vertrouwen te gaan winnen. God gaf ons niet alleen twee werkers, Hij gaf ons feitelijk twee kerken! Elke kerk had een klein team van vrijwilligers, die graag wilden leren. En het was bijzonder te zien hoe de visie en passie groeiden in de harten van onze medewerkers. Veel vrouwen reageerden positief op de vriendschap die we aanboden.
In januari 2013 kreeg ik het nieuws dat een gebedspartner in Nederland na zijn overlijden een grote gift had achtergelaten voor de Pareltuin. Toen ik op verlof naar Nederland ging, hield de volgende vraag me bezig: “ Wil God dat we in geloof een nieuwe stap zetten door een vrouwencentrum te starten in Djilong?” Nadat ik terugkwam in Taiwan in juli 2013, hoorde ik dat de burgemeester van Djilong een specifieke zone zou bestemmen als de prostitutiezone van Djilong. Dit zou alle prostitutie in dit gebied legaliseren. Hij hoopte dat dit meer toerisme en handel zou brengen, wat de dalende economie van de stad zou helpen. Dit nieuws alarmeerde de kerken in Djilong. Zij kwamen bij elkaar voor gebed en vasten. Ze rezen op in een protest tegen dit plan. Wij waren gevraagd om tijdens deze bijeenkomst te vertellen over onze ministry, waar predikanten van verschillende denominaties aanwezig waren. Een van onze lokale werkers daar, deelde het volgende:
‘Onze kerk bevindt zich al meer dan 40 jaar op de rand van de rosse buurt. Vaak hebben we gebeden of God hen wilde verwijderen van de drempel van onze kerk. Maar we hebben nooit gebeden voor hun zielen. Toen Tera ons meenam in dit gebied om het Evangelie te delen, was ik heel bang. Maar toen ik zag hoe zij op ons reageerden, realiseerde ik me dat niet wat zij zijn en doen mij angstig maakte, maar de houding van mijn eigen hart.’
Die middag werd ons verborgen werk openbaar gemaakt en het ontving hartverwarmend support van alle lokale kerken.
Het partnerschap met de lokale kerken en de financiële gift die God ons had gegeven door mijn gebedspartner gaf ons de moed om een stap in het geloof te doen, waardoor de nieuwe ministry verdiept werd. We gaven het de naam: ‘ Het beloofde land’. Voor de eerste activiteit gebruikten we het geld van de gift voor het Chinese Maanfestival. We kochten 300 cakejes en maakten er een kaartje aanvast, met een verschillend bijbelvers erop. We gaven dit als een cadeautje aan de vrouwen tijdens ons straatwerk.
De kerken doen nu zelf het werk in de ministry. Ik ben betrokken als ‘adviseur’ om samen met hen op te lopen in het proces van ontwikkeling. Tijdens onze laatste vergadering schreven de werkers van beide kerken in een verslag wat zij zagen als de meest belangrijke punten die onder de aandacht zouden moeten komen. Zij besloten zich te focussen op het zoeken naar meer gebedsondersteuning, het trainen van meer werkers en verder na te denken wat er aan praktische hulp gegeven kan worden aan de vrouwen.
We bidden dat de kerk van Taiwan zal opstaan voor de praktische en geestelijke noden van de vrouwen aan de rand van de samenleving van Djilong en andere steden.
Tera van Twillert
