Water is kostbaar
Van herkomst zijn de Pwo Karen nomaden. Actueel trekt dit volk niet meer rond, al zie je af en toe nog wel dat bepaalde families verhuizen van de ene kant van het dorp naar de andere kant. De koeien worden wel nog steeds ‘s morgens bij elkaar gebracht en dan trekken de hoeders de bergen in om de dieren daar te laten grazen. Een andere constante is de afwezigheid van water in het droge seizoen. Om deze droge periode te overbruggen wordt in het regenseizoen water van de daken, via dakgoten van bamboe, opgevangen in enorme aarden kruiken (inhoud 1000 tot 3000 liter).
Ons gastgezin had gelukkig veel groter waterreservoir, maar we moesten toch zuinig omspringen met water. Het kwam er eigenlijk op neer dat je ongeveer 10 liter water per persoon mocht verbruiken per dag. Met deze 10 liter moest je wel alles doen, zijnde wassen, tanden poetsen, kleren laten wassen, eten bereiden (hiervoor moest het water eerst gefilterd worden en daarna gekookt), naar toilet gaan,… Het zal je dan ook niet verbazen dat het waswater werd gecollecteerd om het toilet mee door te spoelen. De planten werden gegoten via een druppelsysteem met water uit een nabij gelegen meer. Dit water wordt na filtering ook in het dorp gebruikt als drinkwater. Gedurende ons verblijf hebben we ook een verder afgelegen plaats bepaald waar een meertje kon gegraven worden om te zorgen voor bevloeiing van een nieuwe aanplant van koffiebomen. Jammer genoeg was de graafmachine tijdelijk stuk, zodat we het graven zelf niet meer hebben kunnen meemaken.
Dit toont aan dat je voor een korte termijn zendingsreis, je geen te hoge verwachtingen mag koesteren naar praktische resultaten, want er kan steeds iets mislopen. Je aanwezigheid kan echter wel een enorme waarde betekenen voor je eigen en de anderen hun geloofsontwikkeling.
Lees verder
