Verstrikt raken in twijfel
Officieel is 95% van de Thaise bevolking boeddhist en je ziet dan in de straten ook de typische monniken in oranje klederdracht. Boeddha is in alle maten en vormen te aanschouwen. Tempels worden opgericht en offers gebracht, maar er worden ook nog enorm vele andere goden aanbeden. Getuigen hiervan zijn de vele huistempeltjes en het Loy Krathong feest, waarbij kleine hete luchtballonnen worden opgelaten in de avondschemering http://en.wikipedia.org/wiki/Loi_Krathong
We moeten toegeven dat het een adembenemend schouwspel is, maar het getuigt wel van geestelijke armoede. Het is en blijft moeilijk, maar niet onmogelijk, om de mensen het evangelie te brengen. In de regio waar we verbleven, waren er verschillende christelijke gemeenschappen. De zondagdienst begint rond 9.00 uur met zang begeleid door zangleiding. Prediking wordt verzorgd door een plaatselijke kerkleider. De collecte wordt aangevuld door groente of fruit die de kerkgangers meebrengen en die tijdens de dienst per opbod worden verkocht. Rond een uur of 12, gaan mannen en vrouwen uit elkaar om aparte getuigenissen te doen. De jonge jeugd heeft zondagsschool en na de dienst is er voor de oudere jeugd een soort van jeugdgroepering. Al klinkt dit alles vertrouwd en evident, toch zit hier een werk achter van verschillende jaren met vallen en opstaan. Het grootste probleem blijft het hervallen naar het animisme. Maar is dit ook niet zo in onze Westerse wereld, waar de zuigkracht van de huidige maatschappij uiterst moeilijk te overwinnen is vooral bij onze jeugd? Daarom als afsluiter, laten we vooral bidden voor hen die verstikt raken in twijfel.
