2. Plannen maken voor God?
“Ik zal u tot een groot volk maken” (Gen. 12:03 NBV). Dat was Gods belofte aan Abram. Het leek zo simpel. Abram en Sarai zouden een zoon krijgen (of meer), en vervolgens veel nakomelingen. Door hen zouden, op één of andere manier, alle volkeren gezegend worden. God houdt zijn beloften, is het niet ? Maar het gebeurde niet zoals ze verwacht hadden. Sarai werd niet zwanger. Ze werden verzocht. In Egypte deden ze alsof ze broer en zus waren, omdat ze dachten dat ze zó hun leven zouden kunnen redden. Het had verkeerd kunnen aflopen als God niet had ingegrepen, omwille van zijn belofte. Waarschijnlijk is bij die gelegenheid Hagar, de Egyptische, Sarai’s dienstmaagd geworden.. God had beloofd dat ze een grote natie zouden worden. Er was hun verlangen om een kind te krijgen. En God herhaalde met nadruk dat hij het zou doen (Gen 15). Daarmee kwam de verleiding om God een handje te helpen. Zonder er verder bij na te denken besloten Abram en Sarai om zelf een oplossing te zoeken. Het was cultureel aanvaardbaar. Het leek niet in conflict te komen met Gods belofte. Nee, ze dachten dat ze Gods plan hielpen vervullen! Het werkte: “laat de dienstmaagd van de vrouw een kind krijgen namens de meesteres van het huis”. Hagar baarde Abrams eerstgeboren zoon: Ismaël. En God bleef al die tijd stil. Hij greep niet in. Het is gemakkelijk om Gods opdracht zonder God uit te voeren. Het is gemakkelijk om zijn stilte aan te zien voor zijn zegen. Het is gemakkelijk om vol vuur plannen te maken en voorbereidingen te treffen zonder ervoor te bidden. Onze harten kunnen soms de opdracht veel meer liefhebben dan de Opdrachtgever. De taak kan misschien dringend zijn, maar ze moet uitgevoerd worden zoals Hij het wil. Wacht en luister naar Hem. Vraag. Breng al uw wensen vóór Hem. Doe alleen wat Hij tegen u heeft gezegd.
Alex
@
@ Met toestemming overgenomen uit de website van OMF International België v.z.w.
