Vrijdag 11 december
Omdat ik in een periode van wachten leef vanwege veranderingen in mijn bedieningssituatie, deuren die sluiten en COVID-19, doet Advent iets speciaals met mij.
Terwijl ik nadenk over de eeuwen van wachten en verwachting die voorbijgingen vóór de komst van de beloofde Messias, werd ik eraan herinnerd hoe onmogelijk een situatie kan voelen. In de Schrift lezen we vaak dat juist in dit soort context, volhardend in moeilijke tijden, de hoop groeit. Hoop groeit niet op gemakkelijke plaatsen, het is een vrucht van de Geest die hij in ons doet groeien als we op hem vertrouwen en ons aan zijn beloften houden.
In zijn tijd stuurde God Jezus naar deze wereld. God deed wat hij lang geleden had beloofd en hij deed het op een manier die ons onmogelijk leek. God is nog steeds dezelfde, absoluut trouw en in staat het onmogelijke te doen. En terwijl ik ervoor kies om op hem te vertrouwen en vast te houden aan zijn beloften in deze tijd van wachten, groeit Gods hoop en verwachting in mijn hart voor wat hij doet onder mensen die voor het eerst over Jezus horen in Oost-Azië.
Moge deze adventstijd een uitnodiging zijn voor ons allemaal om hem dieper te vertrouwen voor onze eigen ‘onmogelijke’ situaties, en moge het daardoor een seizoen van hoop worden. ‘Abraham aarzelde niet door ongeloof met betrekking tot de belofte van God, maar werd gesterkt in zijn geloof en gaf eer aan God, volledig overtuigd dat God de macht had om te doen wat hij had beloofd.’ (Romeinen 4: 20,21)
Bid alstublieft voor OMF-werkers in een tijd van wachten, dat ze gesterkt mogen worden in hun geloof, groeien in hoop en glorie geven aan God. Bid dat zij, te midden van onmogelijke situaties, hun ogen zullen vestigen op hem voor wie niets onmogelijk is.
Lydia
Dienend in Oost-Azië
#OMFAdvent20 #Kerst #Advent #wachten #Romeinen4 #hoop #hoopinChristus
